Met eerste-lig se dagbreek, die geskenk van nog n dag.
Stap ek dankbaar na my hengelplek, waar die grotes vir my wag.

Soos die water oor my voete spoel, breek die branders my gedagtes oop.
Dit laat my dink aan toe ek kind was, en hoe visvang, diep in ons are loop.

Ek dink terug aan die mooi van my kinderdae, en verlange word die ritme van my hart.
Ek dink aan visvang by Beërvleidam se water, die Valiant se Petrol tenk was kwart.

Maar nogsteeds wou my pa dit saam met my doen, al was hy siek of die sente regtig min.
Ek glo dit was daar, waar my liefde, vir meer as hengel begin.

Ek onthou die vroeg opstaan voor dagbreek, die reuk van vetkoek en vars koffie op die stoof.
Waar my ma als gereed kry vir ons manne, sy doen meer as wat sy beloof.

Ek onthou hoe my pa my lyn moes ingooi toe ek klein was, en op sy oudag, ek vir hom.
Maar tyd staan nie stil nie, die einde, het te gou gekom.
Dis “more than fishing”, die goed van hulle wat ek onthou.
Dis “more than fishing” wat, my vriend, is dit nou vir jou?

Dis die stop, die stilstaan, die groet.
Die verskil wat jy kan maak in mens gemoed.

Dis die nederige waardering vir God se skeppingswerk, terwyl jy staan met visstok in die hand.
Die besef van Sy groot genade, steek dankbaarheid in jou hart aan die brand.

Dis die plek van Jesus en Sy dissipels waar hulle visvang, braai en brood breek elke dag.
Dis die stilword, die knie buig en opkyk boontoe, onthou, waarvandaan, kom jou krag.

So terwyl jy hier staan, en die natuur jou vinnig “right size”, dink net, JESUS stap verby.
Ek hoop dat jy sal kies om Hom te volg, en dat, jy nie sal bly.

En mag dit wat Hy vir my, en jou gedoen het aan die KRUIS.
Ons sal aanmoedig, om kragtig, van Sy genade te getuig.

En dat ons, visvang stories, nie nèt, van visvang lees.
Maar dat ons ook werklik, vissers van mense sal wees.